Appeltaarten

Fietsen en appeltaart op een terras zijn onafscheidelijk met elkaar verbonden.(Zie het artikel onder aan deze pagina)

Ooit, nog in de tijd van Hyves, schreef ik – voor de lol – een paar keer een recensie.

Daar kwamen toen zoveel leuke reacties op, dat ik het steeds vaker ging doen. En raakten vrienden daar zo aan gewend, dat ik zelfs vragen kreeg – als ik al een tijdje geen aandacht aan appeltaarten had gegeven – of het nog wel goed met me ging. 

Op deze pagina voeg ik nog regelmatig nieuwe taarten toe. Facebook sla ik steeds vaker over. Want van Facebook probeer ik een beetje afscheid te nemen. 

In juli 2025 heb ik alle appeltaartlocaties online opgezocht. In een informatieblokje geef ik de gevonden veranderingen weer om teleurstellingen te voorkomen.

Op zoek naar een recept keek ik naar ons rijtje kookboeken. Daar stond er een tussen met alleen maar recepten voor allerlei soorten appeltaart. Kon me dat boek niet herinneren, maar er stond een aantekening in, waaruit bleek dat ik het kreeg van de manager Personeel & Organisatie bij mijn afscheid van het Openluchtmuseum. Dé appeltaart bestaat niet volgens de schrijfsters. Hier het basisrecept met een indrukwekkende lijst van variaties voor de vulling.

Ik zei het eerder: fietsen en appeltaarten horen bij elkaar. Het mei-nummer (2015) van het vakblad voor de recreatieve fiets – FietsActief – gaat er op in. Mijn smaak is wat anders, voor mij hoeft de taart niet warm. En zeker niet opgewarmd, dat staat gelijk aan een doodzone. Appeltaart eten is dat niet – tijdens een goede fietstocht -, tenminste zonder slagroom.

Hier de tekst

“Vaste Prik: even afstappen voor koffie met een lekkere appelpunt. Het is een heerlijk, riant bijtankmoment. Kun je dat het beste alleen bewaren voor speciale fietsaangelegenheden?

Fietsende appeltaartpuristen weten hoe ze hem het liefste bij de koffie hebben: versgebakken, nog een beetje warm met een royale, goudbruin glanzende, brosse korst en gare maar stevige, friszure  Stukken appel die omhuld zijn met een
vleugje kaneel en vanille. De niet al te zoete, romige slagroom graag ernaast, niet erop (dat doseert beter) en van optimale temperatuur, zodat de room niet half gesmolten arriveert, maar dat je tandglazuur ook niet de rillingen krijgt.

Loopt het water je al in de mond? Geen wonder dat het appeltaartmoment bij veel tochten van recreatieve fietsers een hoogtepuntje is. Na zo’n verwennerij lijkt het of je weer uren kunt doortrappen en wie wil dat niet? Wat de voedingswaarde van zo’n punt is, is meestal minder van belang maar wij zijn er wel benieuwd
naar.

Grootste pluspunt van appeltaart is dat deze fruit bevat. De appels en eventuele rozijnen of zelfs abrikozen dragen bij aan de dagelijks aanbevolen twee stuks fruit per dag. Dit zorgt samen met de suiker en de bloem voor de ruime hoeveelheid koolhydraten die een gemiddelde punt bevat; circa 40 gram. Dat staat gelijk aan twee bananen, een prima hoeveelheid voor als je echt heel pittig doorfietst. Want dan kun je gemiddeld (per uur intensief fietsen), per uur 30 tot 60 gram koolhydraten aanvullen via je eten of drinken. Neem je er een flinke toef slagroom bij? Weet dat dit ervoor zorgt dat bijna de helft van de hoeveelheid calorieën dan wordt geleverd door vet (zie kader), waarvan weer de helft verzadigd is. Ook voor actieve fietsers is dit minder goed voor hart- en bloedvaten.”

 

In een artikel over een truckerscafé in Groningen las ik een oordeel over appelgebak waar de mijne niet aan kunnen tippen.

“We vragen de ober of het appelgebak lekker is. ‘Ja?’ is daarop het weifelende antwoord. Alsof hij al weet dat die lijdt aan het ontdooisyndroom (wanneer de appeltaart een kleffe massa wordt na het ontdooien).”

(Piscaer, Lot (2025, 19 juli). Schnitzelparadijs. Volkskrant Magazine, p. 53.)