Atim, PPR, GroenLinks 1984 – 1999
Ondertussen had ik, via de echtgenoot van een medebestuurslid, een baan gekregen bij eigenzinnig en zelfstandig Adviesburo ATIM op het gebied van medezeggenschap. Mijn artikel hielp daarbij en ik kreeg de opdracht was de overheidsmarkt te gaan ontwikkelen. Dat lukte behoorlijk goed.
Na een ‘grondige’ studie verdiende ik in 1986 mijn bul. Afgestudeerd binnen de filosofische-historische specialisering. Formeel vermeld als ‘Politicologie in het bijzonder politieke theorie en moderne staat’. In mijn eindscriptie onderzocht ik de historische ontwikkeling van de medezeggenschapideologie van de Nederlandse Sociaal-Democratie.
In ATIM werd ik de coördinator van de overheidsactiviteiten. Toen een crisisperiode leidde tot het vertrek van de directeur-oprichter, werd ik geroepen, samen met mijn collega-coördinator voor activiteiten binnen de private sector, als directie de zaak te redden. Die collega koos na een korte periode voor een andere carrière, waardoor ik alleen aan het roer kwam te staan.
Binnen de overheid werd op grote schaal geprivatiseerd. Dat leverde veel opdrachten op om de medezeggenschap daarbij te ondersteunen. Vast aandachtspunt in de advisering de eis te stellen dat de ondernemingsraad het recht kreeg een voordracht te doen voor een zogenaamd ‘vertrouwens’-lid in de Raad van Commissarissen of Raad van Toezicht. Onverwacht vroeg zo een ondernemingsraad mij in 1993 op hun voordracht lid te worden van de Raad van Commissarissen van de NV Afvalzorg, vanuit de Provincie Noord-Holland geprivatiseerd. Dat herhaalde zich, maar nu minder verrassend, twee maal; bij de Stichting Advisering Bestuursrechtspraak en bij Circulus BV, Stadsreiniging en afvalstromenbeheer voor de gemeenten Apeldoorn en Deventer. Genoeg redenen om een opleiding voor commissarissen aan Neyenrode te volgen.
Politiek werd ik ook weer actiever. Ik was voor de PRR de onderhandelaar in de totstandkoming in 1984 van LinksDenHaag een voorloper van GroenLinks. Later, in 1988, werd ik zelfs fractievoorzitter van GroenLinks in het Algemeen Bestuur van het Gewest Haaglanden.
In de jaren negentig werd ik bovendien actief in het internationale werk van GroenLinks. Onder de vlag van de aan GroenLinks verbonden Stichting voor Duurzame Solidariteit heb ik na de val van de muur een fiks aantal projecten uitgevoerd in de EU-kandidaat-landen in Midden- en Oost-Europa (Bosnië-Herzegovina, Bulgarije, Kroatië, Hongarije, Macedonië, Slowakije, Servië, Tsjechië) en Turkije. Naast het verzorgen van trainingen en cursussen aan leden van Groene en Progressieve partijen en bewegingen was ik ook betrokken bij zogenaamde factfinding-missies.
In 2002 kwam er een eind aan mijn politieke activiteiten binnen GroenLinks. Ik speelde een rol in een intern conflict over de participatie van ‘allochtone leden’ binnen de Haagse afdeling. Dat leidde zelfs tot de oprichting van een lokale partij die deelnam aan de raadsverkiezingen. Als lijsttrekker daarvan miste ik – achteraf gelukkig – met een paar honderd stemmen de verkiezing tot gemeenteraadslid. Daarbij kwam dat ik mij niet meer thuis voelde bij, wat ik noemde, de overheersing door de ‘Amsterdamse Grachtengordel’. Reden om de partij en politieke activiteiten achter mij te laten. Ik troostte mij al langer met de gedachte dat ik in mijn andere rollen een grotere bijdrage kon leveren aan maatschappijverbetering dan in het eindeloze politieke gekrakeel.
Binnen ATIM waren de zaken ondertussen op orde, er was een gezonde financiële en organisatorische basis gelegd. Tijd voor een strategische heroriëntatie. Mijn voorkeursrichting kwam niet overeen met de opvattingen van de grootste groep medewerkers.
