Sophie heeft haar eigen afvinklijstjes. Dat is een reden, er zijn er meer, dat we regelmatig bij een Van der Valk slapen. Die bij Deventer ontbrak nog. Dus een mooi doel voor een aantrekkelijk arrangementje.
Van station Amersfoort een eerste stop bij een bakker in Hoevelaken. Die verkocht toevallig appeltaart. Hoevelaken, Bakkerij Toebast
Vervolgens vanuit Deventer twee dagen rond gereden, naar Zutphen en Zwolle en naar Raalte over de Sallandse heuvelrug.
Op de terugreis bezochten we de galerie-brasserie in de Molen van Wijhe. Met zorg gemaakte eigen producten. En dus kon ik weer van de appeltaart genieten. Wijhe, Galerie Brasserie 1703
Bof de laatste tijd met de appeltaarten. En het lijstje met tips is ook weer gegroeid. Volgende keer in de buurt moeten we naar Voorst. Moet nog wel trainen in het goed scherp stellen op een (zelfwerkende) camera.). Werd daarop door een echte goede fotograaf-oud collega E.v.R. streng aangesproken. Volgens hem is een smartphone heel geschikt voor dit soort kiekjes. Scherpstelling kan soms gekozen worden op een bepaald punt. Ook hebben gewone camera’s meer mogelijkheden. Zijn tip: handleidingen eens lezen
Schuldbewust moest ik dat erkennen. Mijn verdediging is dat ik die R.T.F.M.’s vaak slecht snap en dan uiteindelijk weer op zoek moet naar de fabrieksinstellingen.
Natuurlijk kom ik dan weer plekjes tegen die herinneringen bij mij oproepen.
Zoals bij Hotel Bakker in Vorden. Het moet meer dan 30 jaar geleden zijn. Ik gaf een cursus aan een medezeggenschapsorgaan van de Gelderse afdeling van Ministerie van Landbouw. Bakker was toen nog een klein plattelandshotel. Als de cursisten in subgroepen opdrachten aan het uitwerken waren, zat ik even in de bar. In die tijd stond er nog een horizontale paal voor de ingang, waaraan de plaatselijke landadel paarden- en jachthondenriemen omsloegen. Om binnen een drankje doen, net zoals boeren die onderweg waren naar een veemarkt of landwinkel. Op de bar stonden nog vier van die kleine flesjes met Rode en Groene Pommeranz en twee elixers of maagbitters. Op verzoek deed de barman daarvan een paar druppels in het glaasje jonge of oude jenever. Toen ik het later aan Sophie wilde laten zien, was het er zo niet meer. En was het hotel ook uitgebreid en gemoderniseerd.
Bij een oude drankwinkel bij ons in de straat verkochten zij die flesjes nog wel. Maar ook die zijn opgeraakt.
Groene Pommeranz en Rode Pommeranz zijn producten die stammen uit de VOC-tijd. Zij werd destijds veel gebruikt in genevers en gemengde dranken net als Angostura bitter. Iets minder bitter dan de Angostura. Dat was de naam waar ik niet meer op kon komen. Ze zijn allemaal nog wel te koop. Kijk bij de bitters op Slijterij De Ooievaar
