Een week lang hielp ik mijn vriend Raymond Bouwer op Ibiza bij het begeleiden van actieve vakantie voor 60-plussers. Ik was de tweede begeleider. Dat wil zeggen dat ik achterop moest fietsen en iedereen voor mij moest houden. Dat was meestal niet zo moeilijk wat de elf deelnemers (10 vrouwen en een echtgenoot) reden op E-bikes.
De groep bestond dus voornamelijk uit vrouwen. Dat schijnt voor veel van dit soort groepsvakanties te gelden. Daar zullen meer redenen voor zijn, maar een is in ieder geval dat er nu eenmaal meer eenzame vrouwelijke senioren zijn. Van tevoren werd mij, vooral door vrouwelijke kennissen, veel sterkte gewenst. Dat bleek meestal niet nodig te zijn.
Kijk terug op een mooie week. Ik vond het leuk om als ‘vrijwilliger’ vriend Raymond te ondersteunen. En om zo bij te dragen aan de condities waardoor de deelnemers er een mooie week van konden maken.
En ik kreeg ik er nodige voor terug. Een week lekker zonnig fietsen. En ontmoetingen met mensen die ik anders nooit ontmoet had. Dat ervaar ik als een verrijking. Met de een gaat het sneller, intensiever of beter dan met de ander, maar de spiegeling blijft altijd leerzaam. En de lieve woorden die ik bij en na het afscheid ontving vond ik hartverwarmend.
Het weekje eindigde bijna met een rampje. Wist ik veel dat er kort op elkaar twee vluchten van Transavia naar Rotterdam vertrokken. De mijne was vertraagd en ik dacht dat de vertraging nog wat was opgelopen, dus stond bij de verkeerde gate. Dat werd even rennen. Maar als laatste stapte ik aan bord.
De vorige keren bezocht ik de oude stad van Eivissa (Ibiza-stad) niet, omdat ik mijn fiets niet wilde achterlaten. Nu gingen we op vrijdag met een bootretourtje. Dus tijd genoeg om rond te lopen. En nog een molen te scoren.
Het programma was niet all-inclusive en dat gaf ons als begeleiders de mogelijkheid om op zoek te gaan naar lekkere restaurantjes in Santa Eularia. En die zijn er genoeg. Drie keer Italiaans, een maal Indisch en een echte Paella. Drie keer mosselen en veel salades. En een keer een toetje..