Ingetogen Ibiza

Een week lang hielp ik mijn vriend Raymond Bouwer op Ibiza bij het begeleiden van actieve vakantie voor 60-plussers. Ik was de tweede begeleider. Dat wil zeggen dat ik achterop moest fietsen en iedereen voor mij moest houden. Dat was meestal niet zo moeilijk wat de elf deelnemers (10 vrouwen en een echtgenoot) reden op E-bikes.

Ik eerst op een veel te zware ‘stadsfiets’ en daarna op een Mountain Bike. Ibiza is niet vlak, dus er moesten wel hoogtemeters gemaakt worden. In totaal meer dan 3000. Echt lastig werd het als een deelnemer voor de heuvel nog een stop maakte en vervolgens op standje vier snel uit het zicht fietste. Dan lag ik een paar honderd meter achter en die haalde ik dan niet meer in. Tot de afdaling, want dan ging ik weer sneller als ervaren daler. Wel jammer dat ik dan ook achterop moest blijven rijden.
Ik was een dag eerder en kon zo een herinnerings- en verkenningstochtje maken. En, zoals eerder gemeld, op de rustdag maakten wij als begeleiders een off-the-road-tocht.
Het was voor mij de derde keer op Ibiza en het noordelijk deel blijft een leuke fietsomgeving. De natuur is niet spectaculair, maar wel stil en vriendelijk. Met kleine witte dorpjes, kerkjes en restaurantjes waar het lekker eten is. En overal de tekenen van de zorgvuldig in standgehouden hippiecultuur.

De groep bestond dus voornamelijk uit vrouwen. Dat schijnt voor veel van dit soort groepsvakanties te gelden. Daar zullen meer redenen voor zijn, maar een is in ieder geval dat er nu eenmaal meer eenzame vrouwelijke senioren zijn. Van tevoren werd mij, vooral door vrouwelijke kennissen, veel sterkte gewenst. Dat bleek meestal niet nodig te zijn.

Kijk terug op een mooie week. Ik vond het leuk om als ‘vrijwilliger’ vriend Raymond te ondersteunen. En om zo bij te dragen aan de condities waardoor de deelnemers  er een mooie week van konden maken.

En ik kreeg ik er nodige voor terug. Een week lekker zonnig fietsen. En ontmoetingen met mensen die ik anders nooit ontmoet had. Dat ervaar ik als een verrijking. Met de een gaat het sneller, intensiever of beter dan met de ander, maar de spiegeling blijft altijd leerzaam. En de lieve woorden die ik bij en na het afscheid ontving vond ik hartverwarmend.

Het weekje eindigde bijna met een rampje. Wist ik veel dat er kort op elkaar twee vluchten van Transavia naar Rotterdam vertrokken. De mijne was vertraagd en ik dacht dat de vertraging nog wat was opgelopen, dus stond bij de verkeerde gate. Dat werd even rennen. Maar als laatste stapte ik aan bord.

De vorige keren bezocht ik de oude stad van Eivissa (Ibiza-stad) niet, omdat ik mijn fiets niet wilde achterlaten. Nu gingen we op vrijdag met een bootretourtje. Dus tijd genoeg om rond te lopen. En nog een molen te scoren.

Het programma was niet all-inclusive en dat gaf ons als begeleiders de mogelijkheid om op zoek te gaan naar lekkere restaurantjes in Santa Eularia. En die zijn er genoeg. Drie keer Italiaans, een maal Indisch en een echte Paella. Drie keer mosselen en veel salades. En een keer een toetje..

Andere fietsreis verhalen

31 december 2023

Gisteren laatste fietstocht van 2023 gemaakt. Vandaag goed weer om droog thuis de stand van zaken op te maken.Het was weer een goed fietsjaar. Sinds