De stukken van de zaterdagkrant zaten in de fietstas om in de trein te lezen.
Begon een beetje sloom, want ontdekte op het station dat ik mijn OV-businesscard niet bij me had. Dus ritje naar huis-heen-en-weer extra.
Daardoor ontmoette ik op het perron A. v.d. H., op weg naar Washington. Hij was directeur van Hivos, vertrok om in Hanoi weer in het veld te kunnen werken. Maar werd bij die andere organisatie snel naar Den Haag teruggeroepen als crisismanager. Heb voor hem nog een kritische evaluatie geschreven over de matig functionerende Raad van Toezicht. Staat al jaren op het lijstje ‘nog een keer mee (koffie, borrel, hapje)…’ Nu al een beetje bijgepraat.
Voor de terugreis vanuit Amsterdam miste ik de directe trein naar Den Haag net en zou op de volgende een half uur moeten wachten. De intercity-direct naar Rotterdam vertrok wel snel. Maar daar zag ik geen plaats voor fietsen in aangegeven. Jammer, want dan zou ik op Schiphol kunnen overstappen en vroeger thuis zijn. Toen er een andere fietser naar voren liep en zijn fiets in die trein hees, volgde ik dat voorbeeld. We waren illegaal, maar kwamen tot een leuk gesprek. Hij was de laatste jaren het fietsen aan het ontdekken en was in training voor een tocht naar Berlijn begin maart. Daarop zouden ze ook in Maagdenburg slapen. Kon het niet laten om te vragen of ze daar in het hotel van Hundertwasser (Grüne Zitadelle von Magdeburg) zouden slapen. Kende hij niet, maar omdat de vriendenclub in de hotelsector werkzaam is, was hij wel zeer geïnteresseerd.
In Schiphol stapte ik over en hij even later weer in. Had een pennenlikker ontmoet die hem uit de andere trein had gegooid. Tot Den Haag ervaringen met fietstochten, vakanties en in het hotelwezen uitgewisseld.
In een auto zou je dat niet gebeuren, een ontmoeting met iemand die je al een tijdje niet hebt gezien en een leuk gesprek met een wildvreemde.
De krant bleef onaangeroerd, maar die kun je als automobilist ook alleen in de file lezen.
