Paar dagen fietsen in Limburg. Heuvel op en Heuvel af. En niet alleen vlaai.

Op de vraag wat er bij de koffie kon, was het spontane eerste antwoord: “Onze eigen appeltaart”.

Op het terras, in het zonnetje, was de koffie al lang op. Terwijl ik opstond of te gaan vragen of ze ons vergeten waren, werd de taart gebracht. Moest eerst opgewarmd worden. Voor mij hoeft dat eigenlijk niet, maar was dit keer wel nodig. Er zaten in ieder geval nog koude stukjes in. Maar smaakte goed. Zonder rozijnen en deksel had het een hele kruidige smaak met stevige stukjes appel. Een acht. Let ook op de bodem, bestaat uit twee verschillende lagen.