Weer een fietsjaar afgesloten. Mooie tochten gemaakt. Vaak Van der Valk-arrangementen. Paar tochtjes van een week in Friesland, Drenthe en Groningen. Een tocht naar het Duitse Waddeneiland Borkum en terug lang de Ems. En een tocht in La Mancha, het land van Don Quijote en zijn molens.
Maar het totaal aan afgelegde kilometers was minder dan de laatste vier jaar. Maar 8598 kilometer.
Daar is een aantal oorzaken voor. Het weer werkte niet mee in de wintermaanden. Niet te koud, maar wel te nat. Het totale aantal tochten is dan ook minder dan in vorige jaren. Vorig jaar 123 tochten, in 2023 nog 136. De tochten waren gemiddeld ook korter. Dat ligt niet alleen aan ouder worden, maar komt ook doordat ik voor mijn jacht op nieuwe knooppunten steeds langer in de trein moet zitten.
En ik heb het ook druk gehad in die donkere maanden. Vorig jaar mocht ik in februari een ‘college’ geven over de geschiedenis van de Nederlandse medezeggenschap aan de medewerkers van Adviesbureau ATIM (het bureau waarvoor ik zelf in de jaren tachtig en negentig werkte). Dat bleek bevallen te zijn, want voor eind januari ben ik gevraagd een vervolg geven, nu over de invloed van de medezeggenschap op de arbeidsomstandigheden. Dat vraagt heel wat voorbereiding, want een beetje perfectionist blijf ik wel. Heel leuk om te doen. Niet mijn het enige project, maar wel een paar weken heel intensief.
Dus, mijn doelstelling vorig jaar records te breken heb ik niet gerealiseerd.
Wel heb ik weer knooppunten verzameld en zo het gebied waarbinnen ik alle knooppunten befietst heb verder uitgebreid. Twee gebieden, in Groningen en Noord-Limburg, waar ik al eerder veel gefietst had, zijn verbonden geraakt. Levert wel een rafelig kaartbeeld op.
